Για Ασθενείς

Πως λειτουργεί το ανθρώπινο μάτι;

*Για να είμαστε «δίκαιοι», επειδή ο ανθρώπινος οφθαλμός προϋπήρχε εκατομμύρια χρόνια πριν τη φωτογραφική μηχανή, μάλλον είναι ορθότερο να λέμε ότι η φωτογραφική μηχανή λειτουργεί όπως ο ανθρώπινος οφθαλμός. Συνοπτικά, το φώς (η εικόνα) περνά από τα διαθλαστικά μέσα του οφθαλμού, που κατ’ αντιστοιχία αποτελούν το φακό μίας φωτογραφική μηχανής, για να εστιαστεί στον αμφιβληστροειδή χιτώνα στο πίσω μέρος του βολβού, που αντιστοιχεί στο φιλμ της φωτογραφικής μηχανής.

Το βασικό διαθλαστικό μέσο, για την εστίαση της εικόνας στο ανθρώπινο μάτι, αποτελούν ο κερατοειδής και ο κρυσταλλοειδής φακός. Περνώντας το φως, το είδωλο αντιστρέφεται και αποτυπώνεται ανάποδα στον αμφιβληστροειδή. Η αντιστροφή της εικόνας στην ορθή θέση της, γίνεται στον εγκέφαλο, διαφορετικά θα βλέπαμε ανάποδα. Όταν η εστίαση είναι επιτυχής το είδωλο εστιάζεται ακριβώς πάνω στον αμφιβληστροειδή με αποτέλεσμα καθαρή εικόνα και ευκρινή όραση. Όταν η εστίαση δεν είναι επιτυχημένη, το είδωλο – εικόνα δεν εστιάζεται πάνω στον αμφιβληστροειδή αλλά αντίθετα πιο μπροστά ή πίσω από αυτόν με αποτέλεσμα θολή όραση. Αυτή είναι η αιτία της ύπαρξης των διαθλαστικών ανωμαλιών, όπως η μυωπία και η υπερμετρωπία.

ha1ha2

ΠΡΕΣΒΥΩΠΙΑ

  1. Είναι μία διαθλαστική ανωμαλία η οποία οφείλεται στη φυσιολογική εκφύλιση των δυνατοτήτων του φυσιολογικού οφθαλμού. Αφορά τη δυσκολία στην κοντινή όραση, όπως για παράδειγμα το διάβασμα.
  2. Ο φυσιολογικός οφθαλμός για να επιτύχει ευκρινή κοντινή όραση απαιτεί τη λειτουργία ενός εσωτερικού μηχανισμού κατά τον οποίο ένας μυς συσπάται, προκαλώντας αύξηση της καμπυλότητας του φακού, ώστε αυτός να «εστιάσει» στο κοντινό σημείο.
  3. Στη συντριπτική πλειοψηφία εμφανίζεται μετά την ηλικία των 40 ετών, γιατί από την ηλικία αυτή χάνεται η ικανότητα του ματιού να εστιάζει κοντά. Σε όλες τις περιπτώσεις η πρεσβυωπία εξελίσσεται σταθερά με το χρόνο.
  4. Για τη διόρθωση της πρεσβυωπίας απαιτούνται γυαλιά, τα οποία χρειάζονται αλλαγή κάθε λίγα χρόνια, καθώς η πρεσβυωπία εξελίσσεται. Σήμερα
    υπάρχουν διαθέσιμες Laser εφαρμογές για τη διόρθωση της πρεσβυωπίας, που όμως έχουν κάποιους περιορισμούς.

presvuwpia

ΑΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟΣ

Είναι αρκετά συχνή διαθλαστική ανωμαλία.

  1. Δεν πρόκειται για ασθένεια αλλά ανατομική παραλλαγή του οφθαλμικού βολβού κατά την οποία η εικόνα που βλέπουμε δεν εστιάζεται ομοιόμορφα στον αμφιβληστροειδή, με αποτέλεσμα θολή όραση. Ο ασθενής με αστιγματισμό μπορεί να βλέπει σχετικά ικανοποιητικά αλλά δεν βλέπει ευκρινώς. Συχνά, και ανάλογα με το βαθμό του αστιγματισμού, εκτός από θολή όραση, μπορεί να προκαλείται κουραστική όραση και πονοκέφαλος.
  2. Εμφανίζεται πιο συχνά στην παιδική ηλικία.
  3. Υπάρχουν 3 βασικοί τύποι αστιγματισμού: ο μυωπικός, ο υπερμετρωπικός και ο μικτός αστιγματισμός. Ο υπερμετρωπικός αστιγματισμός είναι ο πιο ενοχλητικός και πιο κουραστικός τύπος.
  4. Για την διόρθωσή του χρειάζονται γυαλιά , φακοί επαφής και φυσικά Laser Διαθλαστική Χειρουργική. Οι φακοί επαφής, αντίθετα με τις άλλες διαθλαστικές ανωμαλίες, δεν αποτελούν την καλύτερη λύση, κυρίως για υψηλού βαθμού αστιγματισμό.
  5. Εξελίσσεται συνήθως σύμφωνα με την ανάπτυξη του σώματος του παιδιού αλλά μερικές φορές μπορεί να παραμένει σταθερός για αρκετά χρόνια με μικρομεταβολές.
  6. Μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει κάποιος παράγοντας, ενδογενής ή εξωγενής, που μπορεί να επηρεάσει την εμφάνιση ή την εξέλιξη του αστιγματισμού.

astigmatismos

ΥΠΕΡΜΕΤΡΩΠΙΑ

  1. Είναι λιγότερο γνωστή αλλά πολύ συχνή διαθλαστική ανωμαλία.
  2. Δεν πρόκειται για ασθένεια αλλά ανατομική παραλλαγή του οφθαλμικού βολβού κατά την οποία η εικόνα που βλέπουμε εστιάζεται πιο πίσω από τον αμφιβληστροειδή, με αποτέλεσμα θολή όραση. Ο υπερμέτρωπας δεν βλέπει καθαρά ούτε μακριά αλλά ούτε κοντά. Η υπερμετρωπία εκτός από τη θολή όραση προκαλεί κούραση ακόμα και πονοκεφάλους. Μερικές φορές, και κυρίως στα παιδιά, προκαλεί διαταραχές στην κινητικότητα των ματιών, όπως στραβισμό.
  3. Εμφανίζεται πιο συχνά στην παιδική ηλικία ενώ μπορεί να αποκαλυφθεί και στην ενήλικο ζωή.
  4. Για την διόρθωσή της χρειάζονται γυαλιά , φακοί επαφής και φυσικά Laser Διαθλαστική Χειρουργική..
  5. Μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει κάποιος παράγοντας, ενδογενής ή εξωγενής, που μπορεί να επηρεάσει την εμφάνιση ή την εξέλιξη της υπερμετρωπίας.
  6. Τα άτομα με υπερμετρωπία (με την κατάλληλη διόρθωση), συνήθως, δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης.
  7. Η υπερμετρωπία χρειάζεται προσοχή στα παιδιά, γιατί αποτελεί συχνή αιτία αμβλυωπίας («τεμπέλικο μάτι») και στραβισμού, γι αυτό απαιτεί από μικρή ηλικία την κατάλληλη διόρθωση με γυαλιά.

upermetrwpia

ΜΥΩΠΙΑ

  1. Είναι η πιο δημοφιλής διαθλαστική ανωμαλία.
  2. Δεν πρόκειται για ασθένεια αλλά ανατομική παραλλαγή του οφθαλμικού βολβού κατά την οποία η εικόνα που βλέπουμε εστιάζεται πιο μπροστά από τον αμφιβληστροειδή, με αποτέλεσμα θολή όραση. Ο μύωπας δεν βλέπει καθαρά μακριά αλλά βλέπει ικανοποιητικά κοντά.
  3. Εμφανίζεται πιο συχνά στην όψιμη παιδική και εφηβική ηλικία.
  4. Για την διόρθωσή της χρειάζονται γυαλιά , φακοί επαφής και φυσικά Laser Διαθλαστική Χειρουργική.
  5. Εξελίσσεται συνήθως σύμφωνα με την ανάπτυξη του σώματος του παιδιού αλλά μερικές φορές – κυρίως στις υψηλές μυωπίες – και μετά την ενηλικίωση.
  6. Μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει κάποιος παράγοντας, ενδογενής ή εξωγενής, που μπορεί να επηρεάσει την εμφάνιση ή την εξέλιξη της μυωπίας.
  7. Τα άτομα με μυωπία (με την κατάλληλη διόρθωση), συνήθως, δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης εκτός από τις περιπτώσεις υψηλής μυωπίας. Εδώ υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης εκφυλιστικών αλλοιώσεων που μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να οδηγήσουν σε αποκόλληση αμφιβληστροειδούς ή / και βλάβη στην ωχρά κηλίδα.

miopia

Αποκόλληση Υαλοειδούς

Η υαλοειδική κοιλότητα είναι ένα χώρος που βρίσκεται στο πίσω μέρος του ματιού, ανάμεσα στον φακό και τον αμφιβληστροειδή, και είναι γεμάτη με ένα υλικό που μοιάζει με διαφανές ζελέ και ονομάζεται υαλοειδές υγρό. Με το πέρας του χρόνου, το ζελέ (υαλοειδές υγρό) αρχίζει να γίνεται περισσότερο υδαρές, με αποτέλεσμα το υαλώδες του ματιού να εκφυλίζεται, σχηματίζοντας διάφορες συμπυκνώσεις μέσα στο μάτι σε μορφή ταινιών ή κηλίδων.

Με την κίνηση του οφθαλμού, το ρευστοποιημένο αυτό υαλοειδές μετακινείται και απομακρύνεται σταδιακά από το πίσω μέρος του ματιού, μέχρι να αποκολληθεί από τον αμφιβληστροειδή και το οπτικό νεύρο – οπίσθια αποκόλληση του υαλοειδούς. Καθώς συμβαίνει αυτό, ο ασθενής βλέπει λάμψεις σαν αστραπές και μια ή περισσότερες μαύρες κηλίδες να κινούνται. Εάν συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, τότε μάλλον πρόκειται για αποκόλληση του υαλοειδούς. Αυτή η οπίσθια αποκόλληση του υαλοειδούς, σαν αποτέλεσμα εκφύλισης του υαλοειδούς σχετιζόμενης με την ηλικία, είναι συχνό φαινόμενο σε άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών. Σε άτομα με υψηλή μυωπία εμφανίζεται σε μικρότερη ηλικία, διότι το υαλοειδές στις περιπτώσεις αυτές εκφυλίζεται νωρίτερα.

Η αποκόλληση του υαλοειδούς δεν είναι επικίνδυνη από μόνη της, αλλά μπορεί να συνοδεύεται από σοβαρότερες καταστάσεις, όπως ρωγμές και αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς. Αυτές οι καταστάσεις συνήθως συνοδεύονται από εμφάνιση πολλών νέων κινούμενων μαύρων σωματιδίων, εμφάνιση αστραπών (φωτοψίες) που επιμένουν ή και από σημαντική ελάττωση της όρασης.

Κάθε ασθενής με ανάλογα συμπτώματα, θα πρέπει χωρίς καθυστέρηση να επισκεφθεί οφθαλμίατρο. Εφ’ όσον διαπιστωθεί ότι υπάρχει όντως ρωγμή του αμφιβληστροειδούς, τότε συνιστάται άμεση εφαρμογή Argon Laser για να περιχαρακωθεί η υπάρχουσα η ρωγμή και να αποτραπεί ο κίνδυνος αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς. Σε περίπτωση αποκόλλησης του αμφιβληστροειδή απαιτείται ειρουργική αποκατάσταση από εξειδικευμένο χειρουργό.

Στην περίπτωση της οπίσθιας αποκόλλησης υαλώδους δεν υπάρχει θεραπεία. Η αποκόλληση είναι μόνιμη και συνήθως τα συμπτώματα των μυοψιών και φωτοψιών μπορεί να τα έχουμε και για πάντα. Οι συμπηκνώσεις του υαλώδους, έχουν την τάση να κινούνται προς το πρόσθιο μέρος του ματιού και ενδεχομένως τα συμπτώματα να εξασθενούν με τον χρόνο. Ένας ασθενής με αποκόλληση υαλώδους, όμως, ενδέχεται να υποστεί και μια αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, λόγω της έλλειψης μηχανικής πίεσης στο σημείο της αποκόλλησης ή και των έλξεων που δημιουργούνται, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ειδικά τον πρώτο μήνα. Δεν θα πρέπει να σκύβουμε απότομα, να σηκώνουμε πολλά βάρη ή να κάνουμε απότομες κινήσεις. Εάν τα συμπτώματα επιδεινωθούν ή αυξηθούν θα πρέπει να απευθυνθούμε επειγόντως τον οφθαλμίατρό μας για να δούμε αν άλλαξε κάτι.

Αποκόλληση Αμφιβληστροειδούς

Αμφιβληστροειδούς Ο αμφιβληστροειδής είναι μια ημιδιαφανής μεμβράνη που καλύπτει το εσωτερικό πίσω μέρος του βολβού του ματιού. Περιέχει τα φωτοευαίσθητα νευρικά κύτταρα τα οποία μετατρέπουν τα οπτικά ερεθίσματα σε ηλεκτρικά σήματα που διαβιβάζονται στον εγκέφαλο. Στην περίπτωση αποκόλλησης, ένα τμήμα του αμφιβληστροειδούς χιτώνα ξεκολλάει από τη θέση του. Ο ασθενής συνήθως δεν νιώθει πόνο, εμφανίζει όμως ενοχλήσεις ή διαταραχές της όρασης τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αγνοήσει:

o Θόλωση της όρασης ή απώλεια όρασης σε μέρος του οπτικού πεδίου.

o Ξαφνικές λάμψεις ή «αστραπές» στο οπτικό πεδίο (φωτοψία)

o Στίγματα ή «μυγάκια» που φαίνονται να πηγαινοέρχονται στο οπτικό πεδίο

o Εμφάνιση ενός θολού «πέπλου» ή «σύννεφου καπνού» που εμποδίζει την όραση

Υπάρχουν τρεις τύποι αποκόλλησης:

Στις περισσότερες περιπτώσεις η αποκόλληση είναι «ρηγματογενής», οφείλεται δηλαδή σε σχίσιμο του αμφιβληστροειδή ή στη δημιουργία οπής. Σε αυτή την περίπτωση, το υγρό του υαλώδους σώματος περνά κάτω από τον αμφιβληστροειδή και τον ξεκολλάει από τη θέση του, όπως μια φυσαλίδα υγρασίας μπορεί να ξεκολλήσει την ταπετσαρία από τον τοίχο.

Σπανιότερη είναι η εξιδρωματική αποκόλληση, η οποία οφείλεται σε αγγειακό πρόβλημα, φλεγμονή ή τραύμα. Σε αυτή την περίπτωση συσσωρεύεται υγρό κάτω από τον αμφιβληστροειδή που τον αποκολλά από τη θέση του.

Ένας τρίτος τύπος είναι η ελκτική αποκόλληση, η οποία οφείλεται σε συρρίκνωση του υαλώδους σώματος, το οποίο με τη σειρά του παρασύρει τον αμφιβληστροειδή από τη θέση του.

Η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς είναι συχνότερη σε άνδρες, σε άτομα με μεγάλη μυωπία (πάνω από 6 βαθμούς), σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε επέμβαση καταρράκτη και σε όσους έχουν εμφανίσει άλλες παθήσεις του ματιού ή έχουν οικογενειακό ιστορικό.

Η θεραπεία δίνει καλά αποτελέσματα από την πρώτη φορά περίπου στο 85% των περιπτώσεων.

Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ασθενής υποβάλλεται σε θεραπεία με λέιζερ (φωτοπηξία), το οποίο καίει τοπικά τον ιστό και δημιουργεί ουλή, η οποία λειτουργεί σαν κόλλα και συγκρατεί τον αμφιβληστροειδή στην κανονική του θέση.

Εναλλακτικά, η συγκόλληση του αμφιβληστροειδούς μπορεί να γίνει με επέμβαση κατά την οποία καταψύχεται απότομα ο ιστός στην περιοχή της αποκόλλησης. Και σε αυτή την περίπτωση η ουλή που σχηματίζεται λειτουργεί σαν κόλλα.

Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, η θεραπεία με λέιζερ ή κρυοπηξία μπορεί να συνδυαστεί με χειρουργική επέμβαση. Υπάρχουν τρία είδη:

– Ρετινοπηξία με αέριο: διοχετεύεται μέσα στο μάτι μια φυσαλίδα αδρανούς αερίου που ασκεί πίεση και σπρώχνει τον αμφιβληστροειδή πίσω στην κανονική του θέση. Το αέριο απορροφάται από τον οργανισμό και εξαφανίζεται σε διάστημα μερικών εβδομάδων. Μέχρι να γίνει αυτό, ο ασθενής δεν μπορεί να ταξιδέψει με αεροπλάνο, καθώς η πίεση στο εσωτερικό του ματιού μπορεί να αυξηθεί επικίνδυνα. Επιπλέον, ο ασθενής μπορεί να κληθεί να κρατά το κεφάλι του σε συγκεκριμένη στάση για αρκετές ημέρες. Εναλλακτικά, αντί για αέριο μπορεί να διοχετευτεί στο μάτι ένα έλαιο σιλικόνης, το οποίο όμως πρέπει να αφαιρεθεί αργότερα με δεύτερο χειρουργείο.

– Ελαστικά μοσχεύματα: μια ελαστική ταινία τοποθετείται στο εξωτερικό του ματιού και το πιέζει ελαφρά πάνω στον αμφιβληστροειδή.

– Υαλοειδεκτομή: Σε αυτή την περίπτωση ο χειρουργός αφαιρεί και αντικαθιστά με αέριο το υαλώδες σώμα, το ημίρρευστο υλικό που υπάρχει μέσα στο μάτι προκειμένου να διατηρεί το σχήμα του. Αυτό εφαρμόζεται σε περιπτώσεις που το υαλώδες σώμα συρρικνώνεται, αποκολλάται από το τοίχωμα του ματιού και δημιουργεί τάση που τραβά τον αμφιβληστροειδή προς τα εμπρός.

Η όραση, όμως, δεν επανέρχεται πάντα. Χωρίς άμεση αντιμετώπιση, η αποκόλληση οδηγεί σχεδόν πάντα σε απώλεια όρασης.

Γλαύκωμα

Το γλαύκωμα είναι μια πάθηση που οδηγεί στην απώλεια της όρασης απροειδοποίητα. Στα πρώιμα στάδια της νόσου είναι δυνατόν να μην υπάρξουν συμπτώματα. Ειδικοί εκτιμούν ότι οι μισοί άνθρωποι που έχουν γλαύκωμα μπορεί να μην γνωρίζουν ότι νοσούν. Η απώλεια της όρασης προκαλείται από βλάβη στο οπτικό νεύρο. Το οπτικό νεύρο παίζει το ρόλο ηλεκτρικού καλωδίου με πάνω από ένα εκατομμύριο σύρματα και είναι υπεύθυνο για την μεταφορά εικόνων από το μάτι στον εγκέφαλο.

Δεν υπάρχει προς το παρόν οριστική θεραπεία για το γλαύκωμα. Παρ’ όλα αυτά η φαρμακευτική θεραπεία ή η χειρουργική μπορούν να επιβραδύνουν ή να αποτρέψουν απώλεια της όρασης. Η κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση εξαρτάται μεταξύ, άλλων παραγόντων, από τον τύπο του γλαυκώματος. Η πρώιμη ανίχνευση είναι ζωτικής σημασίας για την αποτροπή της εξέλιξης της νόσου.

Παλαιότερα υπήρχε η πεποίθηση ότι η υψηλή πίεση στο μάτι, γνωστή και ως ενδοφθάλμια πίεση (ΕΟΠ), είναι η κύρια αιτία για την βλάβη του οπτικού νεύρου. Παρόλο που η ΕΟΠ είναι ξεκάθαρα ένας παράγοντας κινδύνου, πλέον γνωρίζουμε ότι πρέπει να υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες, διότι και άτομα με «φυσιολογικά» επίπεδα πίεσης μπορεί να υποστούν απώλεια όρασης, λόγω του γλαυκώματος.

Το γλαύκωμα των ενηλίκων χωρίζεται σε δύο κατηγορίες:

Α. το γλαύκωμα ανοικτής γωνίας και

Β. το γλαύκωμα κλειστής γωνίας.

 

Ποιός κινδυνεύει από τη νόσο του γλαυκώματος;

Ο καθένας κινδυνεύει από τη νόσο του γλαυκώματος. Ωστόσο, ορισμένες ομάδες ατόμων διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο από άλλες. Άτομα υψηλού κινδύνου για γλαύκωμα θα έπρεπε να κάνουν έναν πλήρη οφθαλμολογικό έλεγχο, συμπεριλαμβανομένης και της διαστολής της κόρης, κάθε ένα με δύο χρόνια.

ΟΜΑΔΕΣ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΓΛΑΥΚΩΜΑΤΟΣ

A. Αφρο-Αμερικανοί

Το γλαύκωμα είναι η κύρια αιτία τύφλωσης στους Αφρο-Αμερικανούς. Είναι έξι με οχτώ φορές πιο συνήθης στους Αφρο-Αμερικανούς έναντι των Καυκάσιων.

B. Άτομα άνω των 60 ετών

Το γλαύκωμα είναι πολύ πιο σύνηθες στους ηλικιωμένους. Διατρέχετε έξι φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσετε από γλαύκωμα αν είστε άνω των 60 ετών.

Γ. Μέλη οικογενειών με γλαύκωμα

Ο πιο συχνός τύπος γλαυκώματος, το πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας, είναι κληρονομικός. Άν άτομα του άμεσου οικογενειακού σας περιβάλλοντος έχουν γλαύκωμα, διατρέχετε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο από τον υπόλοιπο πληθυσμό.
Το θετικό οικογενειακό ιστορικό αυξάνει τον κίνδυνο για γλαύκωμα τέσσερις έως εννέα φορές.

Δ. Ασιάτες

Τα άτομα ασιατικής προέλευσης εμφανίζονται να διατρέχουν ένα σχετικά μεγαλύτερο κίνδυνο για γλαύκωμα κλειστής γωνίας. Το γλαύκωμα κλειστής γωνίας είναι υπεύθυνο για το λιγότερο απο το 10% όλων των διαγνωσμένων περιπτώσεων γλαυκώματος.

Ε. Χρήστες στεροειδών (κορτιζόνης)

Υπάρχουν μερικές ενδείξεις που συνδέουν την χρήση στεροειδών με το γλαύκωμα. Μία μελέτη δημοσιευμένη στο Περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης το 1997, έδειξε αύξηση κατά 40% στη συχνότητα εμφάνισης οφθαλμικής υπερτονίας και γλαυκώματος ανοικτής γωνίας σε ενήλικες που χρειάζονταν κατά προσέγγιση 14 έως 35 εισπνοές αερολύματος στεροειδών για να ελέγξουν το άσθμα τους. Η δόση αυτή είναι πολύ υψηλή, απαιτούμενη μόνο σε περιπτώσεις βαρέος άσθματος.

Ζ. Οφθαλμικός τραυματισμός

Τραυματισμός στον οφθαλμό μπορεί να προκαλέσει δευτεροπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας. Αυτός ο τύπος γλαυκώματος δύναται να εμφανιστεί άμεσα μετατραυματικά ή χρόνια αργότερα.
Αμβλείς τραυματισμοί που «μελανιάζουν» το μάτι (αναφέρονται ως αμβλέα τραύματα) ή τραυματισμοί που διαπερνούν (διατιτραίνουν) τον οφθαλμό μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στο διηθητικό σύστημα του οφθαλμού, οδηγώντας σε μετα-τραυματικό γλαύκωμα.

Η πιο συχνή αιτία είναι σχετική με αθλητικές κακώσεις που συμβαίνουν στο τένις ή την πυγμαχία.

ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Άλλοι πιθανοί παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

Ø Υψηλή μυωπία
Ø Σακχαρώδη Διαβήτη
Ø Αρτηριακή Υπέρταση
Ø Κεντρικό πάχος κερατοειδούς λιγότερο από 500 μ

ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΟΦΘΑΛΜΟΥ

Ένα σκληρό λευκό κάλυμμα ονόματι σκληρός χιτώνας προστατεύει το μάτι. Μέρος του λευκού σκληρού είναι ορατό στο έμπροσθεν μέρος του οφθαλμού. Μία διαφανής, λεπτή μεμβράνη ονόματι επιπεφυκότας καλύπτει τον σκληρό. Στο έμπροσθεν τμήμα του οφθαλμού είναι ο κερατοειδής χιτώνας. Ο κερατοειδής είναι το διαφανές μέρος του προστατευτικού καλύμματος του ματιού. Επιτρέπει στο φως να εισέλθει στον οφθαλμό.

Η ίριδα είναι το έγχρωμο τμήμα του οφθαλμού που συστέλεται και διαστέλεται ούτως ώστε η κόρη να επιτρέπει την είσοδο της κατάλληλης ποσότητας φωτός στον οφθαλμό. Το φως κατευθύνεται από την κόρη στον φακό. Ο φακός εστιάζει το φως επάνω στον αμφιβληστροειδή χιτώνα (στην εσωτερική επένδυση του ματιού). Νευρικές ίνες από τον αμφιβληστροειδή μεταφέρουν εικόνες στον εγκέφαλο μέσω του οπτικού νεύρου.

 

Υγιής αποχέτευση (διήθηση – διηθητικός μηχανισμός)

Το μπροστινό τμήμα του οφθαλμού είναι γεμάτο με ένα διαυγές υγρό, που καλείται υδατοειδές υγρό, το οποίο παράγεται από το ακτινωτό σώμα και απορροφάται δια μέσου του αποχετευτικού (διηθητικού) συστήματος του οφθαλμού στην αιματική κυκλοφορία. Αυτό το αποχετευτικό σύστημα είναι ένας ηθμός αποτελούμενος από κανάλια εκροής γύρω από τη ρίζα της ίριδας. Η καλή αποχέτευση του υδατοειδούς υγρού βοηθά στην διατήρηση της πίεσης του ματιού σε φυσιολογικά επίπεδα. Η παραγωγή, η κυλοφορία και η αποχέτευση του υδατοειδούς υγρού είναι μια ενεργή διαρκής διαδικασία, η οποία απαιτείται για την διατήρηση της υγείας του οφθαλμού.

Η εσωτερική πίεση του ματιού (ενδοφθάλμια πίεση ή ΕΟΠ) εξαρτάται από την ποσότητα του υγρού μέσα στο μάτι. Εάν το αποχετευτικό σύστημα του οφθαλμού σας λειτουργεί σωστά αποτρέπεται μία αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης. Παρομοίως, εάν το σύστημα παραγωγής λειτουργεί κανονικά, τότε θα παράγεται η σωστή ποσότητα υγρού για έναν υγιή οφθαλμό. Η ΕΟΠ σας μπορεί να ποικίλλει σε διαφορετικές ώρες της ημέρας, άλλα φυσιολογικά παραμένει εντός ενός ορίου διακύμανσης που δεν επιφέρει βλάβες στον οφθαλμό.

Ο ΟΦΘΑΛΜΟΣ ΜΕ ΓΛΑΥΚΩΜΑ

Στους περισσότερους τύπους γλαυκώματος, το αποχετευτικό σύστημα του ματιού «φράζει», έτσι το ενδοφθάλμιο υγρό δεν μπορεί να παροχετευθεί και προκαλείται αύξηση της πίεσης εντός του οφθαλμού. Η υψηλή πίεση προκαλεί βλάβη στο ευαίσθητο οπτικό νεύρο και έχει ως συνέπεια την απώλεια όρασης.

Ο ΟΠΤΙΚΟΣ ΔΙΣΚΟΣ

Διαθέτετε εκατομμύρια οπτικών ινών που διατρέχουν τον αμφιβληστροειδή προς το οπτικό νεύρο. Αυτές οι ίνες συναντώνται στον οπτικό δίσκο. Κατά την διάρκεια αύξησης της πίεσης του υγρού μέσα στο μάτι σας, προκαλείται βλάβη αυτών των ευαίσθητων νευρικών ινών και αρχίζει η διαδικασία του θανάτου τους. Οσο πεθαίνουν οι οπτικές (νευρικές) ίνες, αρχίζει η κοίλανση του οπτικού δίσκου. Εάν η πίεση παραμείνει πολύ υψηλή για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει ζημιά στο οπτικό νεύρο με αποτέλεσμα την απώλεια όρασης.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΑΙΤΙΑ;

Παλαιότερα υπήρχε η πεποίθηση ότι η υψηλή ενδοφθάλμια πίεση αποτελούσε την κύρια αιτία της βλάβης του οπτικού νεύρου. Παρόλο που η ΕΟΠ είναι σαφώς ένας παράγοντας κινδύνου, γνωρίζουμε ότι πρέπει να ενέχονται και άλλοι παράγοντες, διότι άτομα με «φυσιολογική» ΕΟΠ μπορεί να έχουν απώλεια όρασης από το γλαύκωμα.

ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΥΓΡΟ (ΥΔΑΤΟΕΙΔΕΣ ΥΓΡΟ)

Το υδατοειδές υγρό είναι το διαυγές, υδαρές υγρό, το οποίο παράγεται συνεχώς εντός του οφθαλμού. Είναι διαφορετικό από τα δάκρυά σας. Τα δάκρυα παράγονται από αδένες εκτός του ματιού και εφυγραίνουν την εξωτερική επιφάνεια του βολβού του ματιού.

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Η πρώιμη ανίχνευση, μέσω τακτικού και πλήρους οφθαλμολογικού ελέγχου, είναι το κλειδί για την προστασία της όρασης από βλάβη που μπορεί να της προκαλέσει το γλαύκωμα.

Είναι σημαντικό να εξετάζονται συχνά τα μάτια σας. Ο έλεγχος των ματιών θα έπρεπε να γίνεται στην ηλικία:

Ø Των 35 και 40 ετών

Ø Των 40 έως 60 ετών, έλεγχος κάθε δύο με τέσσερα χρόνια

Ø Μετά τα 60, κάθε ένα με δύο έτη

Ο,ποιοσδήποτε με παράγοντες υψηλού κινδύνου, θα έπρεπε να ελέγχεται κάθε ένα με δύο έτη μετά την ηλικία των 35 ετών.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟ ΤΟΥ ΓΛΑΥΚΩΜΑΤΟΣ

Τακτικές οφθαλμολογικές εξετάσεις για το γλαύκωμα περιλαμβάνουν δύο οφθαλμολογικές εξετάσεις ρουτίνας: την τονομέτρηση και την οφθαλμοσκόπηση.

ΤΟΝΟΜΕΤΡΗΣΗ

Η τονομέτρησης μετρά την εσωτερική πίεση του ματιού. Χρησιμοποιούνται σταγόνες για την αναισθητοποίηση του οφθαλμού. Κατόπιν ο ιατρός χρησιμοποιεί μία ειδική συσκευή που μετρά την πίεση του ματιού.

ΟΦΘΑΛΜΟΣΚΟΠΗΣΗ

Η οφθαλμοσκόπηση χρησιμοποιείται για να εξετασθεί το εσωτερικό του οφθαλμού, ειδικότερα το οπτικό νεύρο.

Εάν η πίεση στο μάτι δεν είναι στα φυσιολογικά όρια τιμών ή αν η μορφολογία του οπτικού νεύρου είναι ασύνηθης, τότε διεξάγονται δύο ειδικές δοκιμασίες. Αυτές οι δύο εξεταστικές μέθοδοι ονομάζονται περιμετρία και γωνιοσκοπία.

image001image002

ΠΕΡΙΜΕΤΡΙΑ

Η εξέταση της περιμετρίας είναι γνωστή και ως εξέταση οπτικών πεδίων (οπτικού πεδίου). Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέτασης σας ζητείται να κοιτάτε ευθεία μπροστά και να εντοπίσετε ένα φως. Αυτό βοηθά να σχηματισθεί ένας «χάρτης» της όρασής σας.

ΓΩΝΙΟΣΚΟΠΙΑ

Η γωνιοσκοπία είναι μια ανώδυνη εξέταση του οφθαλμού, η οποία ελέγχει εάν η γωνία, όπου η ίριδα συναντάται με τον κερατοειδή χιτώνα, είναι ανοικτή ή κλειστή, δεικνύοντας την ύπαρξη γλαυκώματος ανοικτής ή κλειστής γωνίας.

ΨΗΦΙΑΚΗ (ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ) ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΟΠΤΙΚΟΥ ΝΕΥΡΟΥ

Πρόσφατα τρεις νέες απεικονιστικές μέθοδοι του οπτικού νεύρου έχουν γίνει ευρέως διαθέσιμες. Αυτές είναι η laser πολαριμετρία (GDx), η συνεστιακή laser οφθαλμοσκόπηση (Heidelberg Retinal Tomography ή HRT II) και η οπτική τομογραφία συνάφιας (OCT).

Το μηχάνημα της laser πολαριμετρίας (GDx) δεν απεικονίζει στην πραγματικότητα το οπτικό νεύρο, αλλά υπολογίζει το πάχος της στιβάδας των νευρικών ινών στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδή χιτώνα στο όριο μεταίχμιο της μετάπτωσης των νευρικών ινών στο χείλος του οπτικού νεύρου για τον σχηματισμό του οπτικού δίσκου.

Το HRT σαρώνει την αμφιβληστροειδική επιφάνεια και το οπτικό νεύρο με την βοήθεια μίας ακτίνας laser. Ύστερα σχηματίζειμία τοπογραφική (3 –D) απεικόνιση της κεφαλής του οπτικού νεύρου. Μετράται επίσης το πάχος της στιβάδας των νευρικών ινών.

Το OCT αξιοποιεί μια τεχνική επονομαζόμενη οπτική τομογραφία συνάφιας, η οποία δημιουργεί απεικονίσεις με τη χρήση ειδικών ακτινών φωτός. Το μηχάνημα OCT μπορεί να δημιουργήσει ένα χάρτη του περιγράμματος της κεφαλής του οπτικού νεύρου, της κοίλανσης αυτού και να μετρήσει το πάχος της στιβάδας των νευρικών ινών.

Οι τρεις συσκευές μπορούν να επισημάνουν την απώλεια νευρικών ινών του νεύρου.

ΕΝΔΟΦΘΑΛΜΙΑ ΠΙΕΣΗ

Η ενδοφθάλμια πίεση (ΕΟΠ) είναι σημαντική για τον καθορισμό του βαθμού του κινδύνου που διατρέχετε για να νοσήσετε από γλαύκωμα. Εφόσον η ΕΟΠ είναι υψηλή, προσεκτική αντιμετώπιση της πίεσης του ματιού σας με φαρμακευτική αγωγή μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη απώλειας της όρασης. Πρόσφατες ανακαλύψεις σχετικές με τον κερατοειδή χιτώνα, το διαφανές τμήμα του προστατευτικού καλύμματος του οφθαλμού, δείχνουν ότι το πάχος του κερατοειδούς είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην ακριβή μέτρηση της ενδοφθάλμιας πίεσης.

ΠΑΧΟΣ ΚΕΡΑΤΟΕΙΔΟΥΣ

Το 2002 ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της Μελέτης για την Οφθαλμική Υπερτονία (OHTS). Ο σκοπός της μελέτης ήταν να καθορίσει εάν η πρώιμη θεραπευτική παρέμβαση με τη βοήθεια φαρμακευτικής αγωγής μείωσης της πίεσης θα μπορούσε να οδηγήσει στη μείωση του αριθμού των οφθαλμικά υπέρτονων ασθενών που αναπτύσσουν γλαύκωμα. Κατά τη διάρκεια της μελέτης έγινε μία σημαντική ανακάλυψη, η οποία αφορούσε το κερατοειδικό πάχος, το ρόλο του στην ενδοφθάλμια πίεση και την ανάπτυξη γλαυκώματος.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΤΟ ΠΑΧΟΣ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΟΕΙΔΟΥΣ

Το κερατοειδικό πάχος είναι σημαντικό, διότι μπορεί να συγκαλύψει μία ακριβή μέτρηση της τιμής της πίεσης, έχοντας ως αποτέλεσμα την θεραπευτική αντιμετώπιση μιας κατάστασης, η οποία μπορεί να μην υφίσταται στην πραγματικότητα. Η πραγματική ΕΟΠ μπορεί να υποτιμάται σε ασθενείς με λεπτότερο κερατοειδή (μικρότερο πάχος κεντρικού κερατοειδούς, ΠΚΚ) και να υπερτιμάται σε ασθενείς με μεγαλύτερο πάχος. Αυτό το γεγονός μπορεί να είναι σημαντικό για την ορθότερη διαγνωστική προσπέλασή καθώς μερικά άτομα αρχικώς διαγνωσμένα με γλαύκωμα φυσιολογικής πίεσης μπορούν στη πραγματικότητα να αντιμετωπισθούν ακριβέστερα με τη διάγνωση του απλού γλαυκώματος, άλλοι με την διάγνωση της οφθαλμικής υπερτονίας μπορεί να έχουν καλύτερη θεραπευτική αντιμετώπιση ως έχοντες φυσιολογική πίεση με βάση την ακριβή μέτρηση του πάχους του κερατοειδούς.

ΠΑΧΥΜΕΤΡΙΑ

Μία εξέταση παχυμετρίας είναι μια απλή, γρήγορη, ανώδυνη μέθοδος εκτίμησης του πάχους του κερατοειδούς. Με αυτή την μέτρηση ο γιατρός είναι σε θέση να υπολογίσει καλύτερα την μετρούμενη ΕΟΠ και να σχεδιάσει ένα θεραπευτικό πλάνο που να ανταποκρίνεται στην δεδομένη κατάστασή. Η διαδικασία διαρκεί περίπου ένα λεπτό μόλις για την μέτρηση και των δύο οφθαλμών.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ – ΚΛΕΙΔΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΓΛΑΥΚΩΜΑ

Το γλαύκωμα είναι κύρια αιτία πρόκλησης τύφλωσης

Το γλαύκωμα μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση εάν δεν αντιμετωπισθεί θεραπευτικά. Επιπλέον δυστυχώς περίπου 10% των ατόμων με γλαύκωμα που λαμβάνουν την ενδεδειγμένη θεραπεία έχουν παρόλ’ αυτά απώλεια όρασης.

Δεν υπάρχει ακόμα ίαση για το γλαύκωμα

Το γλαύκωμα δεν είναι ιάσιμο και η όραση που έχει χαθεί δεν μπορεί να επανέλθει. Με τη βοήθεια φαρμακευτικής αγωγής ή/και χειρουργικής επέμβασης, είναι δυνατόν να σταματήσει η περαιτέρω απώλεια της όρασης. Δεδομένου ότι το γλαύκωμα είναι μια χρόνια κατάσταση, πρέπει να παρακολουθείται εφόρου ζωής. Η διάγνωση είναι το πρώτο βήμα για την διατήρηση της όρασης.

Ο καθένας κινδυνεύει από γλαύκωμα

Ο καθένας διατρέχει κίνδυνο να προσβληθεί από γλαύκωμα από τα βρέφη έως τους ηλικιωμένους. Οι ηλικιωμένοι είναι πιθανότερο να αναπτύξουν γλαύκωμα, αλλά τα βρέφη μπορεί να γεννηθούν με γλαύκωμα (περίπου 1 σε κάθε 10,000 βρέφη που γεννιούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες). Νεάροι ενήλικες επίσης μπορεί να νοσήσουν.

Μπορεί να απουσιάζουν τα προειδοποιητικά συμπτώματα

Στην περίπτωση του γλαυκώματος ανοικτής γωνίας, την πιο κοινή μορφή γλαυκώματος, ουσιαστικά δεν υπάρχουν συμπτώματα. Συνήθως δεν υπάρχει πόνος που να συνοδεύει την αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης.

Η απώλεια της όρασης ξεκινά με την περιφερική ή πλευρική όραση. Μπορεί να αντισταθμίζεται ασυναίσθητα αυτή η απώλεια με την στροφή προς την σύστοιχη πλευρά του κεφαλιου και μπορεί να μην γίνει αντιληπτο οτιδήποτε εως ότου να έχει συντελεστεί σημαντική απώλεια όρασης. Ο καλύτερος τρόπος για την προστασία της όρασης από το γλαύκωμα είναι ο συχνός έλεγχος.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟ ΓΛΑΥΚΩΜΑ

Υπολογίζεται ότι πάνω από 3 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν γλαύκωμα, αλλά μόνο οι μισοί από αυτούς γνωρίζουν ότι έχουν.

Περίπου 120,000 είναι τυφλοί από το γλαύκωμα, αποτελόντας το 9% με 12% όλων των περιπτώσεων τύφλωσης στις Η.Π.Α.
Γύρω στο 2% του πληθυσμού ηλικίας 40-50 και 8% άνω των 70 ετών έχουν αυξημένη ΕΟΠ.
Το γλαύκωμα είναι η δεύτερη κυριότερη αιτία τύφλωσης παγκοσμίως, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Το γλαύκωμα είναι η κυριότερη αιτία τύφλωσης στον Αφρο-Αμερικανικό πληθυσμό.
Το γλαύκωμα είναι 6 με 8 φορές συχνότερο στους Αφρο-Αμερικανούς απ’ ότι στους Καυκάσιους.
Οι Αφρο-Αμερικανοί ηλικίας 45-65 είναι κατά 14 με 17 φορές πιθανότερο να τυφλωθούν από γλαύκωμα απ’ ότι οι Καυκάσιοι με γλαύκωμα της ίδιας ηλικιακής ομάδας.

Η πιο συχνή μορφή, το Γλαύκωμα Ανοικτής Γωνίας, είναι υπεύθυνο για το 19% όλων των περιπτώσεων τύφλωσης στους Αφρο-Αμερικανούς σε σύγκριση με το 6% στους Καυκάσιους.

Άλλες ομάδες υψηλού κινδύνου περιλαμβάνουν: άτομα άνω των 60, οικογενειακά μέλη ατόμων ήδη διαγνωσμένων, διαβητικοί και οι υψηλοί μύωπες.

Υπολογισμοί προσεγγίζουν τον συνολικό αριθμό των υπόπτων περιπτώσεων γλαυκώματος σε περίπου 65 εκατομμύρια ανά τον κόσμο.

Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

Μια δημοσκόπηση βρήκε ότι:

· 74% από τα πάνω από 1,000 άτομα, τα οποία ρωτήθηκαν) στα οποία είπαν ότι εξετάζουν τα μάτια τους τουλάχιστον κάθε δύο χρόνια.
· 61% εξ αυτών εξετάζονται με διαστολή της κόρης (ο καλύτερος και πιο αποτελεσματικός τρόπος για την ανίχνευση του γλαυκώματος).
· 16.1% των Αφρο-Αμερικανών δεν γνώριζαν σχετικά με το γλαύκωμα.
· 8.8% των Καυκάσιων δεν γνώριζαν τίποτα σχετικά με το γλαύκωμα.

Μια Δημοσκόπηση Έρευνας για την Πρόληψη της Τύφλωσης έδειξε ότι:

· Η τύφλωση κατετάγη τρίτη (μετά τον καρκίνο και την καρδιακή νόσο) ως ο μεγαλύτερος φόβος των ανθρώπων.
· 20% των ατόμων γνώριζε ότι το γλαύκωμα σχετίζεται με την αύξηση της πίεσης μέσα στο μάτι. Οι περισσότεροι εξ αυτών είχαν εσφαλμένα την πεποίθηση ότι κανείς θα μπορούσε να αναγνωρίσει μόνος του ότι πάσχει από γλαύκωμα, λόγω των επακόλουθων συμπτωμάτων, ή ότι το γλαύκωμα ήταν εύκολα θεραπεύσιμο ή ότι δεν οδηγούσε σε τύφλωση.
· 50% είχε ακούσει σχετικά με το γλαύκωμα, αλλά δεν ήταν σίγουρο τί ακριβώς ήταν.
· 30% δεν είχε ακούσει ποτέ σχετικά με το γλαύκωμα.

ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΓΛΑΥΚΩΜΑΤΩΝ

Α. ΠΡΩΤΟΠΑΘΗ ΓΛΑΥΚΩΜΑΤΑ

Α1. Πρωτοπαθές Γλαύκωμα Ανοικτής Γωνίας

Είναι η πιο συνήθης μορφή γλαυκώματος και προσβάλλει περίπου τρία εκατομμύρια Αμερικανών. Προκύπτει όταν το σύστημα αποχέτευσης του υδατοειδούς υγρού αποφράσεται με την πάροδο του χρόνου. Η ενδοφθάλμια πίεση (ΕΟΠ) αυξάνεται, διότι δεν μπορεί να εξέλθει η κατάλληλη ποσότητα υγρού από το μάτι. Στο πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας οι είσοδοι των καναλιών απορροής είναι ανοικτοί και επομένως θα έπρεπε να λειτουργούν ομαλά. Το κώλυμα εντοπίζεται στα ενδότερα τμήματα των διαύλων, όπως ένας βουλωμένος σωλήνας κάτω από το σημείο αποστράγγισης σε ένα νιπτήρα.

Οι περισσότεροι πάσχοντες δεν έχουν συμπτώματα και προειδοποιητικά σημεία. Εφόσον δεν διαγνωσθεί και δεν αντιμετωπισθεί το γλαύκωμα ανοικτής γωνίας μπορεί να οδηγήσει σε προοδευτική απώλεια της όρασης. Ο τύπος αυτός γλαυκώματος αναπτύσσεται αργά και μερικές φορές χωρίς η απώλεια όρασης να γίνεται αντιληπτή για πολλά έτη. Συνήθως έχει καλή ανταπόκριση στην χορηγούμενη φαρμακευτική αγωγή, ειδικώτερα όταν εντοπισθεί νωρίς και χορηγηθεί θεραπεία.

Α2. Γλαύκωμα Κλειστής Γωνίας

Αυτός ο τύπος είναι γνωστός και ως οξύ γλαύκωμα ή γλαύκωμα στενής γωνίας. Είναι πολύ πιο σπάνιο και διαφέρει πολύ από το γλαύκωμα ανοικτής γωνίας στο γεγονός ότι η ενδοφθάλμια πίεση αυξάνεται πολύ γρήγορα.

Αυτό συμβαίνει όταν τα αποχετευτικά κανάλια εμποδίζονται ή καλύπτονται, όπως ένας νιπτήρας στον οποίο επικαλύπτεται το σημείο αποστράγγισης.

Στο γλαύκωμα κλειστής γωνίας, η διαμόρφωση της ίριδας δεν είναι τόσο ευρεία και ανοικτή όσο είναι φυσιολογικά. Το εξώτερο μέρος της συνωστίζεται μπροστά από τους διαύλους παροχέτευσης του οφθαλμού, όταν η κόρη μεγαλώνει πάρα πολύ ή πολύ γρήγορα. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν κανείς μπεί μέσα ένα σκοτεινό δωμάτιο.

Υπάρχει μία απλή δοκιμασία για να διαπιστωθεί εάν η γωνία του προσθίου θαλάμου έχει φυσιολογική διαμόρφωση και είναι ευρεία ή εάν είναι παθολογική και στενή. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν κεφαλαλγίες, οφθαλμικό άλγος, ναυτία, ίλιγγο, εμφάνιση φωτεινών στεφάνων γύρω από τα φώτα και πολύ θολωμένη όραση. Η αντιμετώπιση του γλαυκώματος κλειστής γωνίας συνήθως περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση για την δημιουργία μιάς μικρής οπής στην ίριδα..

Α3. Γλαύκωμα Φυσιολογικής Πίεσης (ΓΦΠ)

Είναι γνωστό και σαν γλαύκωμα χαμηλής πίεσης. Σε αυτόν τον τύπο γλαυκώματος το οπτικό νεύρο υφίσταται βλάβη παρόλο που η ενδοφθάλμια πίεση (ΕΟΠ) δεν είναι υψηλή.Οι ειδικοί δεν γνωρίζουν γιατί τα οπτικά νεύρα ορισμένων ατόμων βλάπτονται ευρισκόμενα σε συνθήκες «φυσιολογικής» πίεσης (μεταξύ 12-22 mm Hg).

Εκείνοι οι οποίοι κινδυνεύουν περισσότερο από τον τύπο αυτό είναι οι άνθρωποι με θετικό οικογενειακό ιστορικό γλαυκώματος φυσιολογικής πίεσης, ιαπωνικής καταγωγής και άτομα με ιστορικό συστηματικής καρδιακής νόσου,ό πως ο ανώμαλος καρδιακός ρυθμός (καρδιακές αρρυθμίες). Το γλαύκωμα φυσιολογικής πίεσης εντοπίζεται συνήθως με την εξέταση του οπτικού νεύρου.

Το Ίδρυμα Έρευνας του Γλαυκώματος χρηματοδότησε μια διεθνή πολυκεντρική μελέτη για να βοηθήσει στον προσδιορισμό της ιδανικότερης θεραπευτικής αντιμετώπισης γι αυτόν τον τύπο γλαυκώματος. Συμπέρασμα της μελέτης ήταν το γεγονός ότι σταγόνες φαρμακευτικών κολλυρίων που χρησιμοποιούνται για την μείωση της πίεσης ήταν αποτελεσματικές και στις περιπτώσεις γλαυκώματος φυσιολογικής πίεσης. Προς το παρόν οι περισσότεροι οφθαλμίατροι αντιμετωπίζουν τον τύπο αυτό γλαυκώματος διατηρώντας τα φυσιολογικά επίπεδα ενδοφθάλμιας πίεσης όσο το δυνατόν χαμηλότερα με τη βοήθεια φαρμάκων, επέμβασης laser ή διηθητικής επέμβασης.

Α4. Παιδιατρικό Γλαύκωμα

Το παιδιατρικό γλαύκωμα χωρίζεται σε συγγενές γλαύκωμα (παρόν κατά τη γέννηση), νεογνικό (βρεφικό) γλαύκωμα (εμφανίζεται κατά τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής), νεανικό (εφηβικό) γλαύκωμα (από την ηλικία των τριών ετών ως τα εφηβικά χρόνια ή την νεαρή ενήλικη ζωή) και όλα τα είδη δευτεροπαθών γλαυκωμάτων που παρουσιάζονται στην παιδιατρική ηλικιακή ομάδα.

Το συγγενές γλαύκωμα είναι παρόν κατά την γέννηση και οι περισσότερες περιπτώσεις αυτού διαγιγνώσκονται κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους ζωής. Μερικές φορές δεν αναγνωρίζονται συμπτώματα μέχρι την ύστερη βρεφική ή την πρώιμη παιδική ηλικία.

Τα χρονικά περιθώρια για θεραπευτική αντιμετώπιση διαφέρουν πολύ αυτών του γλαυκώματος των ενηλίκων. Είναι πολύ σημαντικό το παιδιατρικό γλαύκωμα, να εντοπισθεί νωρίς προκειμένου να αποφευχθεί η τύφλωση.

Β. ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΗ ΓΛΑΥΚΩΜΑΤΑ

Το γλαύκωμα μπορεί να εμφανιστεί σαν αποτέλεσμα ενός οφθαλμικού τραυματισμού, μιας φλεγμονής, ενός όγκου ή σε προχωρημένα στάδια καταρράκτη ή διαβήτη. Μπορεί επίσης να προκληθεί από ορισμένα φάρμακα όπως τα στεροειδή. Το είδος αυτό γλαυκώματος μπορεί να είναι ήπιας ή βαρειάς μορφής. Ο τύπος θεραπευτικής αντιμετώπισης θα εξαρτηθεί από το εάν πρόκειται για γλαύκωμα ανοικτής ή κλειστής γωνίας.

Β1. Ψευδοαποφολιδωτικό γλαύκωμα

Η μορφή αυτή δευτεροπαθούς γλαυκώματος ανοικτής γωνίας εμφανίζεται με την παρουσία ενός φολιδοειδούς «σαν πιτυρίδα» υλικού που «ξεφλουδίζει» από την εξωτερική στιβάδα του φακού μέσα στο μάτι. Το υλικό συγκεντρώνεται στην γωνία του προσθίου θαλάμου μεταξύ του κερατοειδούς και της ίριδος και μπορεί να οδηγήσει σε κώλυμα του αποχετευτικού συστήματος του οφθαλμού, προκαλώντας αύξηση της πίεσης.

Το ψευδοαποφολιδωτικό γλαύκωμα είναι σύνηθες στα άτομα Σκανδιναβικής καταγωγής. Στην αντιμετώπισή του περιλαμβάνονται η φαρμακευτική αγωγή και η χειρουργική αντιμετώπιση.

Β2. Χρωστικό γλαύκωμα

Η μορφή αυτή δευτεροπαθούς γλαυκώματος ανοικτής γωνίας χαρακτηρίζεται από την παρουσία κοκκίων χρωστικής, προερχομένων από το οπίσθιο τμήμα της ίριδας στο διαυγές υγρό που παράγεται εντός του οφθαλμού. Αυτά τα μικροσκοπικά κοκκία χρωστικής κατευθύνονται προς τα κανάλια απορροής εντός του οφθαλμού και προοδευτικά τα αποφράσσουν, αυξάνοντας την ΕΟΠ. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή ή χειρουργική αντιμετώπιση.

Β3. Τραυματικό γλαύκωμα

Τραυματισμός του οφθαλμού μπορεί να προκαλέσει δευτεροπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας. Παρουσιάζεται είτε άμεσα έιτε χρόνια μετά την κάκωση. Προκαλείται από αμβλύ τραύμα που έχει σαν αποτέλεσμα «μώλωπα» (αιμορραγική εκχύμωση) στο μάτι ή από διατιτραίνον τραύμα. Επιπρόσθετα καταστάσεις όπως μεγάλου βαθμού μυωπία, παλαιός τραυματισμός, μόλυνση ή προηγηθείσα επέμβαση μπορεί να κάνουν πιο ευάλωτο τον οφθαλμό σε σοβαρό τραυματισμό.

Β4. Νεοαγγειακό γλαύκωμα

Το νεοαγγειακό γλαύκωμα συνδέεται πάντοτε με άλλες συνοδές παθήσεις, συνηθέστερα με σακχαρώδη διαβήτη. Τα νεοσχηματιζόμενα αγγεία (νεοαγγεία) παρεμποδίζουν την έξοδο του υδατοειδούς υγρού μέσω του διηθητικού ηθμού προκαλώντας αύξηση στην ενδοφθάλμια πίεση. Το είδος αυτό γλαυκώματος είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπισθεί θεραπευτικά.

Β5. Ιριδοκερατοειδικό Ενδοθηλιακό Σύνδρομο

Το σπάνιο αυτό είδος γλαυκώματος συνήθως εμφανίζεται ετερόπλευρα (σε έναν μόνο οφθαλμό). Κύτταρα της οπίσθιας επιφάνειας του κερατοειδούς αναπτύσσονται στον αποχετευτικό ιστό του οφθαλμού και κατά πλάτος της επιφάνειας της ίριδας, αυξάνοντας την ΕΟΠ και βλάπτοντας το οπτικό νεύρο. Επίσης σχηματίζουν συμφύσεις (ινώδη ιστό) που προσκολλούν την ίριδα στον κερατοειδή, επιτείνοντας την απόφραξη των αποχετευτικών διαύλων.

Το Ιριδοκερατοειδικό Ενδοθηλιακό Σύνδρομο παρατηρείται συνηθέστερα σε άτομα θηλυκού γένους με ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα. Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται η θολή όραση στην αφύπνιση και η εμφάνιση άλους γύρω από τα φώτα. Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών και διηθητική επέμβαση (τραμπεκουλεκτομή). Η εφαρμογή θεραπείας με laser δεν είναι αποτελεσματική σε αυτές τις περιπτώσεις.

  1. Το γλαύκωμα είναι ύπουλο. Δεν έχει συμπτώματα και δεν «πονά».
  2. Εμφανίζεται κυρίως μετά την ηλικία των 40 ετών αλλά έχει ισχυρή κληρονομική προδιάθεση.
  3. Ο κύριος τρόπος να διαγνωσθεί είναι μετρώντας την ενδοφθάλμια πίεση (ΕΟΠ)
  4. Η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντικότατη για την πρόγνωση.
  5. Η προγραμματισμένη παρακολούθηση, η συνέπεια στις εξετάσεις (οπτικά πεδία, τονομέτρηση κλπ) και η συμμόρφωση στη θεραπεία είναι τα κλειδιά για τη σταθεροποίηση του γλαυκώματος.

Ενδοϋαλοειδικές Ενέσεις

Η υαλοεϊδική κοιλότητα είναι το εσωτερικό πίσω τμήμα του οφθαλμικού βολβού και καταλαμβάνεται από ένα υγρό, υπό τη μορφή τζέλ, που ονομάζεται υαλοειδές. Με μία ένεση μπορούμε να χορηγήσουμε φάρμακα σε αυτή τη περιοχή για την θεραπεία παθήσεων που αφορούν το εσωτερικό πίσω τμήμα του ματιού, όπως η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια , η ωχροπάθεια, τα αγγειακά επεισόδια του βυθού, οι φλεγμονές κ.α. Οι φαρμακευτικές ουσίες που χρησιμοποιούνται με αυτή την οδό χορήγησης ανήκουν σε τρεις κατηγορίες:

α) Αντιμικροβιακοί, αντιμυκητιασικοί και αντιϊκοί παράγοντες για την αντιμετώπιση επικίνδυνων μολύνσεων στο εσωτερικό του ματιού.

β) Κορτικοστεροειδή για την αντιμετώπιση κυστοειδούς οιδήματος της ωχράς, διαβητικού οιδήματος ή οιδήματος της ωχράς από κλαδική ή κεντρική φλεβική απόφραξη.image001

γ) Αντιαγγειογενετικοί παράγοντες (anti-VEGF) για την αντιμετώπιση της Υγράς μορφής ωχροπάθειας και του διαβητικού οιδήματος της ωχράς. Η χορήγηση του φαρμάκου γίνεται σε μηνιαίες επαναλαμβανόμενες ενέσεις.

Η ένεση γίνεται με ειδική πολύ λεπτή βελόνη μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Δεν πονά και η ενόχληση είναι ελάχιστη για τον ασθενή. Πρίν και μετά την ένεση χορηγούνται αντιμικροβιακές σταγόνες για λίγες ημέρες. Οι κίνδυνοι είναι ελάχιστοι με σοβαρότερους αλλά σπανιότατους αυτούς της μόλυνσης (ενδοφθαλμίτιδος) και της αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς. Την επόμενη μέρα χρειάζεται μία σύντομη εξέταση για τον έλεγχο του οφθ/μου και της πίεσης του.

Στραβισμός

Ο στραβισμός εκδηλώνεται όταν τα μάτια ενός ατόμου δεν μπορούν να ευθυγραμμιστούν στο ίδιο σημείο ταυτόχρονα και εμφανίζονται λανθασμένα ευθυγραμμισμένα ή να στρέφονται προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

Συνήθως αυτό προκύπτει από την αδυναμία των μυών σε ένα ή και στα δύο μάτια. Το αδύναμο μάτι θα στραφεί προς τα μέσα, προς την μύτη, και μακριά από το αντικείμενο, επάνω στο οποίο πρέπει να εστιαστεί. Το μάτι που αποκλίνει μπορεί να είναι το ίδιο σε κάθε περίπτωση, ή μπορεί να είναι ένα διαφορετικό μάτι σε διαφορετικές περιπτώσεις.

Στα αρχικά στάδια, ο στραβισμός μπορεί να προκαλέσει αποπροσανατολισμό ή διπλωπία, επειδή τα μάτια δεν ευθυγραμμίζονται μαζί. Ένα μικρό παιδί με στραβισμό ασυνείδητα απορρίπτει την εικόνα του λανθασμένα ευθυγραμμισμένου ματιού και μπορεί να μην αναπτυχθούν οι σχετικές νευροσυνάψεις μεταξύ του ματιού και του εγκεφάλου τους. Αυτό μπορεί να κάνει το μάτι να μείνει μόνιμα στραμμένο – μια κατάσταση γνωστή ως αμβλυωπία, η τεμπέλικο μάτι.

Ο στραβισμός εμφανίζεται αρκετά συχνά στα βρέφη. Είναι ευκολότερο να διορθωθεί όταν διαγνώνεται νωρίς. Συχνά δεν είναι μια κατάσταση την οποία τα βρέφη και τα παιδιά απλώς ξεπερνούν μεγαλώνοντας, επομένως τα παιδιά με μάτια που φαίνονται λανθασμένα ευθυγραμμισμένα θα πρέπει να εξεταστούν και η κατάστασή τους να αντιμετωπιστεί καταλλήλως.

Πώς Προκαλείται ο Στραβισμός;

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές αιτίες που προκαλούν τον στραβισμό και φαίνεται ότι είναι κληρονομικός. Σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι δυνατή η ανίχνευση της ακριβούς αιτίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να οφείλεται σε σοβαρή υπερμετρωπία, που δεν έχει αντιμετωπιστεί. Ένα σοβαρό τραύμα στο κεφάλι μπορεί επίσης να προκαλέσει στραβισμό, όπως και να επηρεάσει το τμήμα του εγκεφάλου που ελέγχει τους μύες του ματιού.

Σημάδια του Στραβισμούstravismos

Τα πιο προφανή σημάδια του στραβισμού είναι όταν τα μάτια φαίνονται να στρέφονται προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Μπορεί το μάτι να «φεύγει» προς τα μέσα (προς τη μύτη – εσωτροπία), προς τα έξω (κρόταφος – εξωτροπία) ή προς τα πάνω ή κάτω (υπερτροπία και υποτροπία).

Υπάρχουν, όμως, περισσότερα σημάδια του στραβισμού, που συχνά παρατηρούνται στα παιδιά και περιλαμβάνουν:

  • Μάτια που δεν κινούνται μαζί
  • Ασύμμετρα σημεία αντανάκλασης σε κάθε μάτι
  • Κλίση του κεφαλιού προς την μια μεριά
  • Ανικανότητα υπολογισμού του βάθους
  • Αλληθωρισμός με το ένα μάτι μόνο

Αντιμετώπιση του Στραβισμού

Για να βελτιωθεί η όραση, οι αδύνατοι μύες στο/α πληγέν/τα μάτι/α θα πρέπει να αναγκαστούν να λειτουργήσουν. Αρκετές μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνες ή σε συνδυασμό, ανάλογα με τον τύπο, την σοβαρότητα και την αιτία του στραβισμού, και περιλαμβάνουν:

  • Γυαλιά – αυτή η μέθοδος μπορεί να βοηθήσει τα άτομα που έχουν στραβισμό λόγω μη διορθωμένης υπερμετρωπίας
  • Χειρουργική – τεντώνει και επανευθυγραμμίζει τους μύες στα μάτια – αυτή η μέθοδος έχει μεγάλο ποσοστό επιτυχίας,
  • Κλείσιμο ή κάλυψη του ματιού που βλέπει καλύτερα – αυτή η μέθοδος στοχεύει στην ενδυνάμωση του αδύνατου ματιού. Με αυτό τον τρόπο «δυναμώνουμε» την όραση του ματιού που «φεύγει» ώστε να εξισορροπήσουμε την όραση στα δύο μάτια. Έτσι, ακόμα και στην περίπτωση που τελικά χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για τη διόρθωση του στραβισμού, όταν τα δύο μάτια έχουν ίση οπτική οξύτητα, οι πιθανότητες επιτυχίας της επέμβασης είναι ακόμα μεγαλύτερες.

 

Να θυμάστε:

  1. Ο στραβισμός οφείλεται κυρίως σε κληρονομικότητα, σε διαθλαστικές ανωμαλίες (υπερμετρωπία, αστιγματισμό) και άλλες σπανιότερες αιτίες.
  2. Ο στραβισμός είναι μία από τις βασικότερες αιτίες της αμβλυωπίας ( τεμπέλικο μάτι)
  3. Τα παιδιά, ακόμα και αν δεν υπάρχουν ύποπτα ευρήματα, πρέπει να εξετάζονται στις ηλικίες 1, 3, και 5 ετών.
  4. Η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντική για τη περαιτέρω πορεία είτε συντηρητική είτε χειρουργική.

Ωχροπάθεια – Εκφύλιση ωχράς κηλίδος

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΩΧΡΑ ΚΗΛΙΔΑ;

Η ωχρά κηλίδα είναι το κεντρικό τμήμα του αμφιβληστροειδή, ένα λεπτό στρώμα φωτοευαίσθητων νευρικών κυττάρων και ινών που βρίσκεται στο πίσω μέρος του οφθαλμού. Ο αμφιβληστροειδής μετατρέπει το φωτεινό ερέθισμα σε νευρικό ερέθισμα το οποίο ο εγκέφαλός μας μπορεί και αντιλαμβάνεται σαν εικόνα.

Η ωχρά κηλίδα είναι υπεύθυνη για την κεντρική όραση και μας επιτρέπει να βλέπουμε με μεγάλη ευκρίνεια έτσι ώστε να αντιλαμβανόμαστε τις λεπτομέρειες της εικόνας. Για καθημερινές δραστηριότητες όπως το διάβασμα, την οδήγηση, ακόμα και για την αναγνώριση προσώπων, είναι υπεύθυνη η ωχρά κηλίδα.

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΕΚΦΥΛΙΣΗ ΤΗΣ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΑΣ;

Η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας είναι μια πάθηση του οφθαλμού που επηρεάζει όλο και περισσότερους ασθενείς παγκοσμίως. Η νόσος αφορά στην ωχρά κηλίδα του οφθαλμού, την περιοχή του οφθαλμού που είναι υπεύθυνη για την κεντρική και υψηλής ευκρίνειας όραση.

Παρόλο που σπάνια καταλήγει σε πλήρη τύφλωση, περιορίζει την όραση του ασθενούς μόνο στο περιφερικό οπτικό πεδίο, ενώ στο κέντρο ο ασθενής βλέπει μαύρες οπές ή πολύ αμυδρές εικόνες.

Επίσης μπορεί να υπάρξουν διαταραχές στην αντίληψη των χρωμάτων.

Η ακριβής αιτιολογία παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη, ενώ υπολογίζεται ότι πάσχουν παγκοσμίως 25 εκατομμύρια άνθρωποι άνω των 50 ετών.

 

ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΥΛΙΣΗΣ ΤΗΣ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΑΣΩχροπάθεια

 

Υπάρχουν 2 μορφές της Ηλικιακής Εκφύλισης της Ωχράς: Η ξηρή και η υγρή μορφή.

ΑΞΗΡΑ ΜΟΡΦΗ – “DRY macular degeneration

Η ξηρά μορφή ΗΕΩ είναι η πιο διαδεδομένη (80-90% των περιπτώσεων) και λιγότερο επικίνδυνη μορφή ΗΕΩ.

Χαρακτηριστικό της ξηράς μορφής είναι τα «κενά» ή σκοτώματα στην κεντρική όραση. Αν και δεν υπάρχουν φαρμακευτικές ή χειρουργικές θεραπείες για αυτή τη μορφή ΗΕΩ, τα οπτικά βοηθήματα όπως οι μεγεθυντικοί φακοί μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα αυτά να εκμεταλλευτούν την περιφερική τους όραση και να διαχειριστούν καλύτερα την καθημερινή τους ζωή.


ΒΥΓΡΗ ΜΟΡΦΗ– “WET” macular degeneration

Η υγρή μορφή είναι λιγότερο συχνή, αλλά είναι υπεύθυνη για το 90% των περιπτώσεων σοβαρής απώλειας στην όραση.

Η υγρή μορφή της νόσου χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη παθολογικών αγγείων κάτω από την ωχρά τα οποία είναι εύθραυστα, με αποτέλεσμα να υπάρχει διαρροή υγρών και αίματος. Αυτή η διαρροή δημιουργεί αλλοιώσεις οι οποίες καταστρέφουν τα νευρικά φωτοευαίσθητα κύτταρα της ωχράς και έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα την απώλεια της κεντρικής όρασης.

 

ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΩΣ ΑΣΘΕΝΗΣ;

Αν και η αιτιολογία της νόσου δεν είναι πλήρως κατανοητή, υπάρχουν κάποιοι παράγοντες κινδύνου τους οποίους μπορείτε να λάβετε υπόψη:

Σταματήστε το κάπνισμα (Το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης της Ηλικιακής Εκφύλισης της Ωχράς 2 ως 5 φορές), ελέγξτε την αρτηριακή σας πίεση και προστατεύστε τα μάτια σας από την έντονη και άμεση ηλιακή ακτινοβολία.

Μετά την ηλικία των 50 ετών, είναι πολύ σημαντικό να επισκέπτεσθε τον οφθαλμίατρό σας για προληπτικό έλεγχο, ο οποίος μπορεί να αποκαλύψει πρώιμα σημεία της νόσου.

ΤΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΕΚΦΥΛΙΣΗ ΤΗΣ ΩΧΡΑΣ;

Α) Συμπληρώματα διατροφής – Βιταμίνες, ιχνοστοιχεία

Υπάρχουν σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο τα οποία περιέχουν λουτείνη και ψευδάργυρο, η έλλειψη των οποίων ενοχοποιείται για την εμφάνιση και εξέλιξη της νόσου. Η χρήση των σκευασμάτων αυτών μπορεί να επιβραδύνει την εμφάνιση και εξέλιξη της νόσου.

Β) Θεραπεία με θερμικό Laser (μόνο για υγρού τύπου ΗΕΩ)

Εφαρμόζεται μόνο σε βλάβες παρακείμενες στην ωχρά, πρακτικά σε πολύ περιορισμένο αριθμό ασθενών.
Γ) Φωτοδυναμική θεραπεία (PDT) (μη θερμικό laser μόνο για υγρού τύπου ΗΕΩ)

Η φωτοδυναμική θεραπεία με Visudyne γίνεται με ενδοφλέβια έγχυση του Visudyne, μιας φωτοευαίσθητης ουσίας που ενεργοποιείται όταν εκτεθεί στο φως. Το Visudyne συγκεντρώνεται εκλεκτικά στα παθολογικά νεοαγγεία του αμφιβληστροειδούς, ενεργοποιείται με το φως ενός ειδικά σχεδιασμένου μη θερμικού Laser(που δεν παράγει θερμότητα και δεν καίει τον αμφιβληστροειδή). Το ενεργοποιημένο φάρμακο προκαλεί την θρόμβωση και απόφραξη των νεοαγγείων, χωρίς να επηρεάζει τον παρακείμενο ιστό, περιορίζοντας έτσι την εξέλιξη της νόσου.

Δ) Αντιαγγειογενετικοί παράγοντες – anti-VEGF (μόνο για υγρού τύπου ΗΕΩ)

Οι θεραπείες χορηγούνται με την μορφή ενέσεων στο μάτι. Τα ενέσιμα αυτά φάρμακα προλαμβάνουν την ανάπτυξη και διαρροή των εύθραυστων νέων αγγείων και μπορεί να αποκαταστήσει εν μέρει την βλάβη που έχει γίνει. Οι ενέσεις αυτές δεν είναι εφ΄ άπαξ θεραπείες, αλλά επαναλαμβάνονται ανάλογα με την πορεία της νόσου γι΄αυτό επιβάλλεται τακτικός έλεγχος στον οφθαλμίατρό σας.

Να θυμάστε:

  1. Η ωχροπάθεια είναι νόσος που εμφανίζεται σε μεγαλύτερη ηλικία.
  2. Επηρεάζει μόνο την κεντρική όραση, η οποία όμως είναι η κυριότερη όραση του ανθρώπου.
  3. Καλή – υγιεινή διατροφή και αποφυγή καπνίσματος προστατεύουν από την εμφάνιση και εξέλιξη της ωχροπάθειας.
  4. Η «υγρά» μορφή είναι η πιο επικίνδυνη και χρειάζεται υπομονή και μακροχρόνια θεραπεία, κυρίως με ενδοβόλβιες ενέσεις.